Week 3 (Ice fishing)

Maandag 21-01-2019, een bitterkoude dag. Een lichtpunt in de donkere ochtend; maandag voelt hier niet aan als maandag, want elke dag is hier leuk.
's Ochtends begeeft de hele groep van Physical Education zich richting de ijspiste. De dag ging namelijk van start met een les didactiek rond schaatsen. De lessen worden hier veel praktischer georganiseerd, dit is voor studenten LO zeker een positief aspect. In de namiddag volgde er nog een infosessie over de ice fishing-trip van donderdag. Iedereen keek er al naar uit, maar sommigen waren toch wat nerveus wegens de -18° die voorspeld werd.

Dinsdag 22-01-2019, terwijl de andere groep al vroeg uit de veren moest voor hun ice fishing-trip, konden wij (de rest van de PE-groep) iets langer uitslapen. Lang is natuurlijk relatief, aangezien onze groep om 10.00u stipt op de ijspiste verwacht werd voor een les ijsschaatsen. Twee uur lang gleden (en vielen) we over het ijs, terwijl we 'turns' en 'reverse skating' inoefenden. Niet de makkelijkste les, maar iedereen maakte veel progressie. In de namiddag werd er dan wat uitgerust en voor school gewerkt. Ik ging ook nog even naar de winkel om snel wat ingrediënten te halen, aangezien ik 's avonds voor Tony, Simon en Mathilde zou koken.

Woensdag 23-01-2019, voor een eerste keer in een lange tijd had ik een dag niets te doen. De ideale dag dus voor wat te hiken. 's morgens vertrok ik samen met Marco al vroeg de berg op richting Eikeskar, waar we opnieuw getrakteerd werden op een magnifiek panorama. Na een korte lunch in Saetre, ging ik in de namiddag opnieuw op pad. Ditmaal naar Tinnemyra, een meer in de buurt van Hogas. Anika, Maike en Jade vergezelden me op deze uitstap. Bij terugkeer, bood Anika aan om met haar auto nog snel naar de Spar te rijden, we moesten immers nog inkopen doen voor 2 belangrijke maaltijden, namelijk, lunch tijdens het ice-fishing en 'The Cook-off' (waarover zodadelijk meer).
Terug in Saetre kwamen Maike, Anika, Simon en ik samen om enkele voorbereidingen te treffen voor de 'cook-off' van die avond. De bedoeling was dat Duitsland (Anika, Maike, Simon en ik) en Frankrijk (Léo, Léandre en Jade) het tegen elkaar zouden opnemen in een kookwedstrijd. Beiden zouden één gerecht maken. Wij, Duitsers, gingen voor Nürnberger Würstel, Knödel, Sauerkraut, Rotkohl, Röstzwiebeln und Kartoffelbrei (magisch moment om dat hier te kunnen eten). De Fransen gingen voor 'Tartiflette', een gerecht met kaas....veel kaas. Enorm machtig maar ook enorm lekker.
Javier, de Spanjaard, at mee en diende als neutrale jury. De cook-off eindige uiteindelijk op een.....gelijkspel. Iedereen even goede vrienden terwijl we nog nagenoten van de avond met wat crêpes en een spannende handbalwedstrijd.

Donderdag 24-01-2019, ICE FISHING!!!!!
Voor deze dag moesten we natuurlijk vroeg uit de veren. Na snel wat granola en een banaan naar binnen gewerkt te hebben, hees ik mijn zware rugzak op mijn rug, nam ik mijn ski's en vertrok ik samen met mijn vrienden (= medestudenten) richting universiteit. Vandaar ging het verder met de bus. De rit duurde ongeveer een uur en bracht ons, via kleine en gladde bergwegen naar het startpunt van ons mini-avontuur. Iedereen waxte nog snel zijn ski's en dan was het zover. Met een zwaar geladen rugzak de ski's op voor een stevige tocht richting het meer waar we zouden vissen. Niet zo evident als het lijkt, je evenwicht houden op ski's met een rugzak van 25kg op je rug. Na een 45 minuten skiën, werden we door Hakon tot halt geroepen. Hij had een dode boom naast het pad gespot. Samen met de hulp van wat studenten werd de boom neergehaald en werd de stronk in twee gezaagd. Dit hout was enorm belangrijk voor ons kampvuur (een dode boom betekent droog hout en je hebt droog hout nodig voor vuur :) ). Het maakte de ski-tocht er echter niet makkelijker op. De boomstronken moesten immers mee naar het meer gebracht worden. Thomas en ik gaven ons op als vrijwilliger om een boomstronk te dragen (domste beslissing van de dag but hey). Dus hesen we, nog steeds op onze ski's, de boomstronk op onze schouder en schuifelden we achter elkaar meter per meter vooruit. Alles verliep best vlot, tot we voor een afdaling kwamen te staan, een afdaling die naar het meer zou leiden. We namen beiden diep adem, namen de boomstronk stevig vast, deden een schietgebedje en begonnen vervolgens aan de afdaling. Evenwicht houden was nog nooit zo moeilijk, maar we bleven beiden (op een of andere manier) recht. We maakten meer en meer snelheid, afremmen was moeilijk, maar op een of andere manier hielden we toch vol. De andere medestudenten moedigden ons luidkeels aan en schreeuwden ons toe. Na wat een eeuwigheid leek (in werkelijkheid ongeveer 1 minuut), was het einde van de afdaling in zicht. Nog 50 meter, nog 40, nog 30, nog 20... mijn lichaam vulde zich reeds met euforie, gevoed door het bijna hysterisch geschreeuw van onze fans. Thomas en ik gingen de laatste 10 meter in met de snelheid van een antieke Opel Corsa, maar toen ging het plots mis. Mijn ski bleef haken, de boomstronk vloog van onze schouders af, en we gingen beide met een smak tegen de grond. Plotse stilte volgde, de lach op het gezicht van Thomas en mij, vereeuwigd in de sneeuw. het gelach van onze medestudenten en leraar vereeuwigd in onze trommelvliezen.
Thomas en ik stonden als echte Belgische werkpaarden echter meteen terug recht, (hoewel met sneeuw in de mond) en hesen de boomstam terug op onze schouders voor de laatste, gelukkig rechte, kilometer. Aangekomen bij onze kampplek naast het meer, werd er meteen een lekker groot vuur aangemaakt. Wanneer dit lekker brandde nam Hakon ons mee op het ijs/meer. Hij demonstreerde eerst hoe we (handmatig) een gat moesten boren in het ijs. Dit is hier niet de simpelste opdracht aangezien het ijs ondertussen tussen de 30 en de 40cm dik is.
Om een gat te boren gebruikte hij een spiraalvormig mes van ongeveer 1 meter. Op het einde van het mes had je 2 handvatten, deze nam Hakon stevig vast. Vervolgens draaide hij deze voortdurend rond. Door ook voldoende kracht op het mes te zetten, kon hij uiteindelijk steeds dieper en dieper boren, tot hij uiteindelijk een klein gat in het ijs gecreëerd had. Vervolgens vertelde hij over de verschillende vissoorten in het water (vooral zalmachtigen) en leerde hij ons de principes van het vissen en van het doden van de vis. Nadat we alle stappen en instructies in ons brein opgeslagen hadden, mochten we zelf proberen. We maakten 3 verschillende kampen op het ijs (met behulp van rendierhuid) en begonnen met verse gaten te boren. Na nog geen 2 minuten had Ernesto al een vis gevangen. Door zijn duim in de mond van de vis te steken en vervolgens de kop van de vis over zijn indexvinger te trekken, brak hij de nek van de vis. Een vlugge dood, net zoals Hakon gedemonstreerd had. Van daaruit steeg de motivatie bij de rest van de medestudenten. Iedereen viste fervent verder en zo hadden we na 3 uur (grotendeels door Hakon) toch 16 vissen gevangen. Ook ik wist er, met engelengeduld, eentje te vangen. Hakon toonde ons nadien hoe we de vis moesten schoonmaken en dan was het tijd voor onze lunch. Perfecte timing want iedereen stierf van de kou en kon de hitte van het kampvuur wel gebruiken (ijsvissen is immers geen beweeglijke activiteit). De verse vis werd met boter, citroen en verse groentjes in aluminiumfolie gerold. Er werden hamburgers en worstjes gebakken, en er was ook chocoladefondue met banaan als nagerecht. De ideale manier dus om terug lekker op te warmen. Na het eten werden de laatste tassen thee of koffie opgedronken en werd alles terug netjes opgeruimd. De rugzakken werden opnieuw gevuld met materiaal en de ski's werden terug aangetrokken. In het laatste daglicht vertrokken we terug over besneeuwde hellingen en door dichte bossen richting de bus. Op de terugrit naar Notodden viel de de duisternis over de omringende bergen. Een prachtig einde van een prachtige dag.

Vrijdag 25-01-2019, een ideale rustdag. Ik kon gelukkig wat uitslapen en wat voor school werken. In de namiddag was er nog wel een les schaatsen. We oefenden op een halve draai en pirouettes, die met momenten al aardig lukten. Na het avondeten gingen we nog met een grote groep naar Hogas, daar werd er immers een feest georganiseerd. De meesten vertrokken echter al snel terug naar huis aangezien ze nog redelijk moe waren van de ice fishing-trip.


Zaterdag 26-01-2019, moest ik opnieuw tamelijk vroeg op. "Op een zaterdag???", denkt u misschien. Dit was echter geen normale zaterdag, aangezien ik met Thomas en Rik (mijn Belgian Buddies) ging snowboarden in Kongsberg. Er was heel wat sneeuw gevallen rond die periode, de pistes zouden er dus perfect bijliggen. In Kongsberg ontmoetten we Johannes, een professionele freestyler, waarmee we de rest van de dag doorbrengen. Samen met de boys oefende ik op 'carving' en op wat 'freestyle'. Ik viel regelmatig maar wist tegen het einde steeds meer jumps te vervolledigen. Al bij al een fantastische dag op de pistes, met zalige sneeuw en goed gezelschap.
's Avonds was ik echter uitgeteld. Sommigen gingen nog eens op stap in Notodden, maar ik was te moe en dus hield ik het enkel bij de voordrink. Daar leerde ik nog wel Sarah en Thomas (Artevelde Gent) kennen, twee zeer aangename, nieuwe, Belgische studenten.

Zondag 27-01-2019 was een korte dag. Ik werd rond de middag, met stramme spieren, wakker. Ik besloot om mijn kamer schoon te maken en mijn was te doen. De rest van de dag bracht ik al chillend met mijn vrienden door.

Week 2 (Life with ski's)

Maandag 14-01-2019, was opnieuw een lange (theoretische) schooldag. Zo hadden we onze eerste les Sport and the media. Een heel interessant vak waarin we leren hoe sport en de media elkaar beïnvloeden. Daarnaast hadden we ook onze eerste les over Outdoor life. Hier zoomden we (op een theoretische en litteraire manier) in op het concept Freeluftsliv. Een typisch Noorse term die rond outdoor life handelt. Freeluftsliv is voor iedereen persoonlijk, iedereen heeft er zijn eigen visie over. In het algemeen draait het echter om wat we allemaal outdoor kunnen doen en hoe we daar optimaal van kunnen genieten om op die manier, psychologisch en spiritueel goed in onze schoenen te staan. Freeluftsliv brengt de mensen dichter bij de Aarde en de natuur, brengt de mens terug naar hun oorspronkelijke thuis. Ik zal dit begrip nog vele keren gebruiken, het zal ook voor u wel duidelijk worden. Onthou voor nu dat Freeluftsliv één van de belangrijkste begrippen is in de vocabulaire van een Noor. Ten slotte werden ook nog de KILO activiteiten verdeeld. De KILO activiteiten zijn outdoor activiteiten in of rondom lagere scholen in de omgeving van Notodden. Wij, als toekomstige leerkrachten L.O. moeten op deze KILO-dagen gaan helpen en assisteren. Uiteindelijk kreeg ik de "Hot Air Balloon activity", de "Viking Day" en de "Sami-culture Day" toegewezen.

Ik kwam die avond dus redelijk laat terug thuis van de universiteit, maar besloot toch om nog even een balletje te gaan gooien met wat andere studenten. Bij die studenten zaten ook 2-twee Filipijnen, die aardig goed konden basketballen (al spelen ze precies wel geen verdediging in De Filipijnen).

Dinsdag 15-01-2019, opnieuw een lange, theoretisch lesdag. Theoretische lesdagen zijn hier zeldzaam, dus wanneer je er hier 2 achter elkaar organiseert merk je meteen dat de studenten dat niet echt appreciëren. De lessen van die dag waren "Didactics" en "Info Skiing trip to Rjukan". Na de lessen ging ik met Hakon naar het shoppingcenter van Notodden, ik had immers nieuwe schaatsen nodig. Na een kleine vijftien minuten was ook dat gebeurd en was ik de trotse eigenaar van een nieuw paar schaatsen.

Die dag ging ik vroeg naar bed (denk ik) aangezien ik de volgende dag (samen met Javi, Javier, Rik en Léandre) moest gaan helpen op de "Hot Air Balloon" KILO-dag.  

Woensdag 16-01-2019, mijn eerste KILO-dag. 

Om 8.00u stipt moesten we met ons vijven (Javi, Javier, Rik en Léandre) aanwezig zijn op de universiteit. We hadden geluk dat Hakon ons naar Gransherad (de plaats van de lagere school) wilde brengen met de auto, aangezien hij daar in de buurt wilde gaan ijsvissen. Gransherad ligt op een klein uur van Notodden en hadden we Hakon niet gehad, dan hadden we met de bus moeten gaan.

Op de rit naar het schooltje reden we voorbij de befaamde en prachtige Heddal Stavkirke, één van de oudste kerken van Noorwegen (en dat was niet de enige keer dat ik die dag met mijn mond open voor het raam zat).

Aangekomen in Gransherad (wat trouwens midden in de bergen en bossen en dus totaal geïsoleerd ligt) hadden we eerst een korte meeting met de directeur van het schooltje. Hij overliep het verloop van de dag en vertelde wat hij van ons verwachtte (wat gelukkig niet al te veel was). Iedere student kreeg uiteindelijk een groep leerlingen toegewezen. Met deze groep moesten we een heteluchtballon maken. De communicatie verliep verwonderlijk goed, Noorse kinderen krijgen immers al van hun zesde Engels. Er werd natuurlijk niet alleen geknutseld. Tijdens enkele breaks, mochten de kinderen naar buiten en dan moesten wij natuurlijk mee. Er werd gedanst, gezongen en vooral in de sneeuw gespeeld (lees: geworsteld). Fun fact: er ligt hier in de winter gigantisch veel sneeuw, toch zijn sneeuwbalgevechten, logischer wijze, verboden op elke lagere school in Noorwegen. 

Op het einde van de dag, werden alle ballonnen de lucht ingelaten en mochten wij, tegen de zin van de leerlingen, beschikken.

Op de terugweg werden we opnieuw getrakteerd op enkele prachtige plaatjes, iets waar ik nog steeds niet aan gewend ben.

Donderdag 17-01-2019 werden we getrakteerd op een prachtige zonsopgang tijdens onze les Cross-country skiing. De les zelf draaide voornamelijk rond skiën in diepsneeuw, wat opnieuw voor vele hilarische momenten zorgde. 

In de namiddag ging ik nog samen met Tony en Mathilde schaatsen, ik wilde immers mijn nieuwe schaatsen even uittesten. Dit verliep beter dan verwacht.

Vrijdag 18-01-2019, opnieuw een dag vol X-country skiing, die dag op het programma: nieuwe technieken. Voordien hadden we enkel nog maar op de diagonale (basic) techniek en diepsneeuw skiën gewerkt. We begonnen die namiddag met de dubbele stokken techniek, een combinatie tussen de diagonale en de dubbele stokken techniek en de vissengraat techniek. Dit allemaal op een tijdspanne van 2,5 uur en een piste die meer naar boven leek te gaan dan naar onder.

Resultaat: Iedereen pompaf op het einde van de les. 

Die avond (na een heel warme douche) besloten we om in het centrum te gaan uiteten. We waren uiteindelijk met een groep van ongeveer 14 man. Na lang getwijfel werd er voor het burger restaurant gekozen. Het eten was overheerlijk en de prijzen vallen hier nog best mee. Uiteindelijk betaal je voor een uitgebreide maaltijd, zo een 13 euro. Als je die prijs wilt halen, moet je wel water drinken want dit is gratis, andere dranken zijn belachelijk duur.

Na die overheerlijke maaltijd (waarbij Javi een maaltijd voor 3 man, in zijn eentje opat....in 15 minuten) volgde er nog een filmavond in flat D @Saetre. Een zalige dag!

Zaterdag 19-01-2019 was een tamelijk rustige dag die in teken stond van wat administratief werk en foodshopping. S'avonds werd er echter wel weer een feestje georganiseerd en brachten we de nacht door in de lokale karaokebar. 

Zondag 20-01-2019, geen kater gelukkig. Uiteindelijk eerder logisch door de belachelijke bierprijzen. 's Middags vertrok ik samen met Simon, Mathilde en Aiara naar Svanstul skicenter in Skien, voor een lange tocht op ski's. Na een dik uur in de auto over prachtige, besneeuwd wegen, kwamen we aan in Svanstul. Gelegen in het midden van de bergen en bossen, ver weg van civilisatie. Een prachtige omgeving vol met bevroren meeren en dichtgesneeuwde bossen. Aiara, Mathilde en ik deden een route van 15km doorheen een fabelachtig gebied, waarna we, uitgeput terug aankwamen bij de auto. Het was toen al pikkedonker en Simon was nog niet terug van zijn tour (24km). We moesten dus wachten in de kou, niet al te best voor de gezondheid, maar we hebben het toch overleefd. Simon kwam uiteindelijk ook terug aan en dus vertrokken we terug richting Notodden. Op de terugweg zagen we nog een auto slippen en de gracht inrijden, iets dat hier regelmatig gebeurd. De bestuurder was gelukkig in orde. 

Een buitengewoon actieve zondag, vol verrassingen en prachtige Noorse natuur.

There and back again

Zaterdag 12-1-2019, eindelijk eens uitslapen denkt men dan, maar nee, helaas, het mocht voor mij niet zijn. Vroeg in de ochtend had ik immers afgesproken met Simon, de ex-professionele X-country skiër. Samen met hem (en Mathilde en Léandre) keerden we terug naar Gronkjaer skicenter, voor een tripje op onze ski's. Het was koud, maar de zon scheen en Simon gaf ons voortdurend tips. Op die manier boekte iedereen toch heel wat vooruitgang. Uiteindelijk was het dus een zeer geslaagde voormiddag. 

In de namiddag heb ik voornamelijk nog wat uitgerust, aangezien we diezelfde avond met de hele groep van Physical Education op stap zouden gaan. Rond 21.30u kwamen we allemaal samen in de keuken van gebouw D in Saetre (de studentengemeenschap waar ik woon). De sfeer zat er meteen in, maar het is hier dan ook gewoon een buitengewoon leuke groep. Er werd veel gelachen, gedanst, gezongen en (ik ga er geen doekjes om winden, sorry mama) gedronken. Het is een uiterst noodzakelijke gewoonte om op kot al genoeg te drinken, aangezien het bier uit de supermarkt een pak minder duur is als in de club zelf. Rond 23.30u vertrokken we met de hele groep naar downtown Notodden, waar we eerst de karaokebar onveilig maakten (de Spanjaarden genoten voornamelijk van 'Vamos a la playa') en daarna de lokale club (aan de overkant van de straat) met onze dansmoves helemaal op stelten zetten. 

Een avond om niet snel te vergeten.

Zondag 13-1-2019 was voornamelijk een rustige dag. Ik stond op met een fris hoofd en besloot om er (op een rustige manier) een productieve dag van te maken. Ik poetste mijn kamer, keuken en badkamer, rustte wat uit, deed de was, las wat in mijn boek, kookte een lekkere maaltijd, bezocht enkele vrienden in de andere huizen en sloot de avond af  met een film @Emma's. Een zondag uit de boekjes.

One of us! One of us!

Op vrijdag 11-01-2019 namen alle nieuwe internationale studenten in Notodden de taxi naar het politiebureau van Skien. Dit is de hoofdstad van de provincie Telemark. Na een prachtige rit van 2 uur over kleine wegen in het midden van de bergen, kwamen we aan in Skien. Hier moesten we een halfuur wachten omdat de administratieve medewerkers net lunchpauze hadden. Enkele jongens (waaronder mezelf) besloten deze wachttijd uit te zitten in de nabijgelegen Burger King, waar we genoten van een kleine lunch. Nadien keerden we terug naar het bureau, waar iedereen één voor één naar voren geroepen werd. Eenmaal dat ik naar de 'desk' geroepen werd, moest ik daar enkele documenten en mijn paspoort afgeven. Dit werd dan allemaal grondig gecontroleerd, waarna ik een document terugkreeg waarop stond dat ik voor de komende 6 maanden, officieel, legaal in Noorwegen verblijf als student (3X HOERA!)!
Na de (opnieuw prachtige) terugrit naar Notodden, werd er in de namiddag voornamelijk nog wat voor school gewerkt. 's Avonds bezocht ik samen met enkele vrienden echter nog wel Rik en Thomas in Hogas. Een gezellige afsluiter van een lange dag!

First week of school

Dinsdag 8-1-2019 was een rustige dag. Onze docent Hakon gaf tijdens de les meer gedetailleerde uitleg over onze vakken en excursies vaan het komende semester (oh boy, it's gonna be lit). Na de les ging iedereen gewoon terug naar zijn/haar studentenwoning, waar maar steeds meer en meer nieuwe studenten aankomen. De meeste van hen studeren ook 'Physical Education' en zaten hier zoals Jade en Mathilde, vorig semester ook al. Ik leer Léo en Vincent (Frankrijk), Lucya, Javi, Javier, Alvaro, en Ernesto (Spanje), Maike en Anika (Duitsland, Nürnberg), Leah en Nathan (Noorwegen) kennen. Stuk voor stuk super leuke en sociale mensen.
Rond 16.00u begon het opeens te sneeuwen en dat bleef nog wel enkele uren duren. Resultaat de volgende ochtend werden we wakker met een extra 30 centimeter verse sneeuw.

Woensdag 9-1-2019 was de eerste zware dag hier in Noorwegen. Om half 9 's ochtends stond immers onze eerste les schaatsen op het programma. Die begon zeer veelbelovend (ondanks het voortdurend vallen van 75% van de studenten) maar ging na een halfuur plots steil bergaf. Mijn schaats had het immers al begeven, dit betekende dat ik aan de kant moest gaan zitten en de rest van de les moest observeren (wat nog steeds interessant/grappig was uiteindelijk). Onze docent Runnar verzekerde me wel dat ik voor de volgende les nieuwe schaatsen zou hebben.
Na onze eerste schaatservaring hadden we een uurtje lunchpauze. Thomas en Rik aten hun lunch bij op kot aangezien ze anders helemaal naar Hogas terug wandelen moesten.
Na snel wat bokes naar binnen gestoken te hebben, volgde de volgende les al. Om half 1 verzamelden we aan de universiteit, vanwaar we met een bus richting Gronkjaer skistation zouden vertrekken voor onze eerste les X-country skiing. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan in Gronkjaer. Na een korte introductie van Hakon over het waxen en onderhouden van onze ski's, was het al tijd voor onze vuurdoop. We begonnen met enkele korte spelletjes, zoals tikkertje etc., maar dan met ski's.

De vele valpartijen zorgden voor het nodige amusement. Dat gelach stopte echter abrupt wanneer Hakon de spelletjes stillegde en ons de 'track' opstuurde. Na een halfuur waarin iedereen voornamelijk voorzichtig vooruit schuifelde en daarbij nog steeds regelmatig viel. Iedereen was dus aanvankelijk tamelijk voorzichtig... behalve Thomas. Die besloot immers een gracieuze 180° te leggen terwijl hij van de berg afging. Hij sloot deze afdaling af met een prachtige, maar voornamelijk pijnlijke val op zijn rug, waarbij zijn ski's bijna zijn eigen hoofd doorboorden (sorry Thomas, maar ik doe het nog steeds bijna in m'n broek als ik er aan terugdenk). Na een kilometer of 2, riep Hakon 'halt' en bego hij de basistechniek uit te leggen. Deze moesten we dan even inoefenen vooraleer terug te keren naar het beginpunt.

Groepsfoto!

Al bij al dus een geslaagde en vooral grappige eerste les X-country skiing. Op de terugweg werden we getrakteerd met een prachtige zonsondergang over het meer.















Donderdag 10-1-2019. Ik werd wakker met een lach op mijn gezicht, mijn hart bonsde opgewonden in mijn borstkas. Donderdag was immers de dag van onze eerste snowboardles. Mijn eerste keer op de befaamde Noorse pistes. Om half 9 kwam iedereen samen aan de universiteit, daar kreeg iedereen zijn snowboard van onze docent Runnar. Met de minibus ging het vervolgens naar Kongsberg skicenter waar we onze snowboardlessen zullen volgen. De les begon met een korte introductie van 4 verschillende stappen.

1) Vallend blad voorwaarts
2) Vallend blad achterwaarts
3) Curve toe to heel
4) curve heel to toe

Na 45 minuten mochten de studenten die deze 4 stappen succesvol afgelegd hadden, de lift naar boven pakken om de rest van de dag (10.00u tot 15.15u!) vrij te snowboarden en alle pistes te ontdekken. De rest van de studenten bleef beneden op de berg om de basics verder in te oefenen met Runnar.
Thomas, Rik, Simon, David en ik waren allemaal bij de gelukkigen die een volledige dag vrij mochten snowboarden.
Samen verkenden we de verschillende pistes en oh boy, wat een zalig gevoel was het om over die prachtige pistes met verschrikkelijk goede, Noorse sneeuw te scheuren. Thomas en Rik waren zo vriendelijk om als mentoren te dienen, die voortdurend kleine tips gaven om onze techniek te verbeteren. Na een fantastische dag (met ook nog eens een stralende zon) stapten de meeste studenten met een glimlach terug op de bus.
De avond werd afgesloten met een gezellige maaltijd en Call me by your name @emma's.

Rik, Thomas, Simon en ik :)

The misty mountains

De laatste paar dagen stonden in teken van het verkennen van de nieuwe omgeving.

Zaterdagavond (5-01-2018) bezochten Michi en ik Hogas. Dit is een andere woonplaats voor studenten, boven op de berg, met een prachtig uitzicht over Notodden. Na een halfuur flink doorstappen, kwamen we aan bij huis 31. Hier verblijven Thomas en Rik, twee andere Belgen. Na een gezellig praatje met een pintje en wat snacks, staken we nog snel de straat over om Marco te bezoeken.
Conclusie uit deze ervaring: de studenten die in Hogas verblijven hebben een prachtig uitzicht, maar zullen dagelijks moeten zwoegen om thuis te geraken.
Die avond aten Emma, Nicolina, Michi en ik weer samen, waarna we een surprisevisit kregen van de boys uit Hogas (Thomas en Rik). Samen speelden we enkele kaartspelen en Time's up tot diep in de nacht. Er werd veel gelachen en gepraat, nieuwe vriendschappen worden hier dus elke dag (en nacht) gesmeed.

De volgende dag (6-01-2018) was er al meteen een om niet snel te vergeten. Marco, Thomas, Rik, Michi en ik verzamelden na ons ontbijt op een afgesproken plek. Vandaar hiketen we samen via gladde en steile bospaadjes vol ijs en sneeuw naar Eiskekar (bergtop, met een viewke). Na een dik uur wandelen, vol struggles, bereikten we de top, waar we werden getrakteerd op een prachtig uitzicht. De ideale plaats dus om wat uit te rusten en wat foto's te nemen. Wanneer iedereen uitgerust was, begonnen we aan de terugweg. Hier vreesden we met momenten voor ons leven (zeker Thomas die deze hike op adidas schoenen aflegde!!!). De dag werd afgesloten met een gezellige filmavond (met verse pannenkoeken) @Emma's.

Maandag 7-01-2018, was mijn eerste schooldag. Na een kort ontbijt vertrok ik samen met Nicolina en Michi richting school. Hier hadden we gedurende 2 uur een infosessie over het komend semester. Om 12 uur ('s middags) moest iedereen (alle studenten en leerkrachten) echter in de cafetaria van de universiteit verzamelen. Hier werden 2 minuten stilte gehouden voor Louise en Maren, de 2 meisjes die in Marokko op een brutale wijze vermoord werden tijdens hun trektocht. Zij studeerden aan onze universiteit. Na dit rakende moment volgde onze lunch. Het eten werd opgevolgd met een kort gesprek met Hakon, onze leerkracht X-country skiing. Hij bracht ons daarna naar de 'equipment room' waar iedereen zijn eigen ski's en schaatsen kreeg. 
Deze dag werd afgesloten met wraps (made by me), die bij mijn roommates zeker in de smaak viel, monopoly en bezoek van mijn Belgische vrienden uit Hogas. Ik leerde ook Jade en Mathilde beter kennen, 2 Franse meisjes die hier ook sport studeren.

Lots of new people

Het is 4 januari, ik word wakker door het gezang van mijn huisgenoot Michi (Michailo), hij zingt 'I've got you under my skin' van Frank Sinatra (thank god dat hij goeie muzieksmaak heeft). De ochtendzon schijnt tussen mijn gordijnen door en vult mijn kamer met een aangenaam licht. Ik eet snel wat cornflakes en vertrek dan samen met Michi en zijn Servische vriendin Nicolina richting de campus. Tijd voor mijn account te activeren op het unief. Onderweg naar onze school worden we al getrakteerd op enkele prachtige uitzichten over Notodden en de omringende bergen. Het is nog geen 12 uur, en de zon is hier al aan het ondergaan, dit zorgt echter voor een nog mooier panorama. Op de campus ontmoeten we Dag Tov Aasland, hij helpt ons met onze registratie en geeft ons onze studentenkaarten (hiermee kunnen we zelf tijdens de weekends de universiteit betreden!!). Daarnaast komen we Marco en Thomas tegen, beiden zullen samen met mij lichamelijke opvoeding volgen. Marco is een Italiaan van Bologna. Hij nodigt ons meteen uit voor een Italiaans etentje bij hem op kot. Thomas is een Belg uit Leuven, absoluut zalige kerel. Nadat we afscheid genomen hebben van die twee, vertrekken Nicolina, Michi en ik terug naar ons kot voor het middageten. Die namiddag staat er immers een kleine excursie naar het centrum van Notodden gepland. Emma, de Noorse huisgenoot van Nicolina zal ons daar rondleiden. Rond 4 uur vertrekken we richting het centrum van Notodden, het is dan al donker, maar het stadje blijft enorm gezellig. Emma toont ons de leuke koffiezaakjes, de cafés met het goedkoopste bier en de beste eetzaakjes. Na deze tour door Notodden moeten we echter terug de berg omhoog naar ons studentenhuis. We brengen de rest van de avond met ons 4 al etend en kaartend door. Mijn eerste volledige dag in Notodden was een succes!

Morgen staat een bezoek naar Hogas gepland. Dit is het studentenhuis van Thomas en Marco!

P.S. : I'm not going to write about everyday, I have just done so now because I have the time.

De campus in Notodden

Michi, Nicolina en Emma 

So it begins

Donderdagochtend, 3 januari. Mijn wekker gaat af om 5.30u. Ondanks dat slaap nog rondzweeft in mijn hoofd, pompt mijn hart al volop vers bloed door mijn lichaam. In mijn onderbewustzijn weet ik hoelaat het is. Ik kleed me vlug om, poets mijn tanden en gooi mijn koffer en rugzak in de achterbak van de auto. Mijn ouders en zus zetten me af aan de luchthaven van Schiphol, daar vertrekt immers mijn vlucht naar Oslo. Aangekomen op de luchthaven verloopt alles probleemloos en ook het afscheid verloopt (onverwachts) behoorlijk vlot. En dan, na enkele controles, zit ik in de metalen vogel die me naar Noorwegen zal brengen.
Aangekomen in Noorwegen krijg ik al meteen een identiteitscontrole, die ik (gelukkig) met vlag en wimpel doorsta. Van daaruit is het wachten op de bus naar Oslo. Ik zeg wel wachten, maar eigenlijk is het een full-body workout met de zware rugzak en koffer die ik moet meesleuren. De busritten van de luchthaven naar Notodden verlopen echter wel zeer vlot. Ik kijk voortdurend naar buiten en probeer de omgeving in me op te nemen. Het prachtige, witte landschap vol met heuvels en rivieren, bakend in het oranje licht van de ondergaande zon. "Welcome home", denk ik bij mezelf. Ik kom rond half 6 aan Notodden, waar Pierre me opwacht. Het is dan reeds pikkedonker. Pierre helpt me met mijn bagage en brengt me nog eerst naar een supermarkt zodat ik meteen wat inkopen kan doen (ideaal!). Na de ietwat chaotische inkopen, gaan we verder naar mijn kot. Gelegen op een berg, met een prachtig uitzicht en op slechts 5 minuten van de campus. Pierre overhandigt de kotsleutel, brengt me naar binnen en geeft me een kleine tour van het studentenhuis. Hier ga ik dus wonen voor de komende maanden. Ik neem afscheid van Pierre en bedank hem voor zijn hulp, hij verblijft toevallig in hetzelfde studentenhuis. De avond verloopt verder rustig, ik richt mijn kamer in en begin met het avondeten (pasta met kip, what else?), wanneer plots mijn roommate de keuken ingelopen komt. Zijn naam is Michailo en hij is een Serviër. Na nog geen 2 minuten, haalt hij een fles boven waarvan ik een slok moet nemen. De fles bevat Rakija, een typische (zeer sterke) alcoholische drank uit Servië. Na slechts één slok heb ik het gevoel dat mijn ganse slokdarm is doorgebrand🤣. Hoe dan ook ben ik enorm dankbaar dat ik deze joviale gast als huisgenoot heb aangezien ik nog veel tijd met hem zal moeten doorbrengen. Na een bescheiden maaltijd waarbij ik enorm veel leer over de Servische geschiedenis, is het tijd voor mijn eerste nacht. Wanneer ik in bed lig merk ik dat er een hele last van mijn schouders gevallen is.

I'm going on an adventure

Het is woensdag 2 januari. Terwijl in de meeste huizen het nieuwsjaarfeest nog verwerkt moet worden met een paar tassen koffie en wat extra slaap, is bij ons thuis iedereen druk bezig. De koffers worden gepakt, het laatste administratieve werk wordt in orde gebracht en de laatste familiebezoekjes worden afgewerkt. Na enkele uurtjes efficiënt werken, zit het meeste werk er al op. Ik beslis om nog een laatste trip te maken naar de befaamde Blekerheide in Lommel, met mijn geliefde viervoeter.  Tijdens mijn wandeling slaat de realiteit pas in. Dit is de laatste keer in een zeer lange tijd dat ik me in deze omgeving zal bevinden, dat ik de zon zal zien ondergaan over de purperen heide, dat mijn familie nabij is. Bij terugkeer check, dubbelcheck, triplecheck ik mijn benodigdhedenlijst en tickets. 'S avonds geniet ik nog van een laatste moment met mijn familie tijdens een typisch Belgisch diner. Over enkele uren begint mijn avontuur en ik ben er klaar voor.