's Ochtends begeeft de hele groep van Physical Education zich richting de ijspiste. De dag ging namelijk van start met een les didactiek rond schaatsen. De lessen worden hier veel praktischer georganiseerd, dit is voor studenten LO zeker een positief aspect. In de namiddag volgde er nog een infosessie over de ice fishing-trip van donderdag. Iedereen keek er al naar uit, maar sommigen waren toch wat nerveus wegens de -18° die voorspeld werd.
Dinsdag 22-01-2019, terwijl de andere groep al vroeg uit de veren moest voor hun ice fishing-trip, konden wij (de rest van de PE-groep) iets langer uitslapen. Lang is natuurlijk relatief, aangezien onze groep om 10.00u stipt op de ijspiste verwacht werd voor een les ijsschaatsen. Twee uur lang gleden (en vielen) we over het ijs, terwijl we 'turns' en 'reverse skating' inoefenden. Niet de makkelijkste les, maar iedereen maakte veel progressie. In de namiddag werd er dan wat uitgerust en voor school gewerkt. Ik ging ook nog even naar de winkel om snel wat ingrediënten te halen, aangezien ik 's avonds voor Tony, Simon en Mathilde zou koken.
Woensdag 23-01-2019, voor een eerste keer in een lange tijd had ik een dag niets te doen. De ideale dag dus voor wat te hiken. 's morgens vertrok ik samen met Marco al vroeg de berg op richting Eikeskar, waar we opnieuw getrakteerd werden op een magnifiek panorama. Na een korte lunch in Saetre, ging ik in de namiddag opnieuw op pad. Ditmaal naar Tinnemyra, een meer in de buurt van Hogas. Anika, Maike en Jade vergezelden me op deze uitstap. Bij terugkeer, bood Anika aan om met haar auto nog snel naar de Spar te rijden, we moesten immers nog inkopen doen voor 2 belangrijke maaltijden, namelijk, lunch tijdens het ice-fishing en 'The Cook-off' (waarover zodadelijk meer).
Terug in Saetre kwamen Maike, Anika, Simon en ik samen om enkele voorbereidingen te treffen voor de 'cook-off' van die avond. De bedoeling was dat Duitsland (Anika, Maike, Simon en ik) en Frankrijk (Léo, Léandre en Jade) het tegen elkaar zouden opnemen in een kookwedstrijd. Beiden zouden één gerecht maken. Wij, Duitsers, gingen voor Nürnberger Würstel, Knödel, Sauerkraut, Rotkohl, Röstzwiebeln und Kartoffelbrei (magisch moment om dat hier te kunnen eten). De Fransen gingen voor 'Tartiflette', een gerecht met kaas....veel kaas. Enorm machtig maar ook enorm lekker.
Javier, de Spanjaard, at mee en diende als neutrale jury. De cook-off eindige uiteindelijk op een.....gelijkspel. Iedereen even goede vrienden terwijl we nog nagenoten van de avond met wat crêpes en een spannende handbalwedstrijd.
Donderdag 24-01-2019, ICE FISHING!!!!!
Voor deze dag moesten we natuurlijk vroeg uit de veren. Na snel wat granola en een banaan naar binnen gewerkt te hebben, hees ik mijn zware rugzak op mijn rug, nam ik mijn ski's en vertrok ik samen met mijn vrienden (= medestudenten) richting universiteit. Vandaar ging het verder met de bus. De rit duurde ongeveer een uur en bracht ons, via kleine en gladde bergwegen naar het startpunt van ons mini-avontuur. Iedereen waxte nog snel zijn ski's en dan was het zover. Met een zwaar geladen rugzak de ski's op voor een stevige tocht richting het meer waar we zouden vissen. Niet zo evident als het lijkt, je evenwicht houden op ski's met een rugzak van 25kg op je rug. Na een 45 minuten skiën, werden we door Hakon tot halt geroepen. Hij had een dode boom naast het pad gespot. Samen met de hulp van wat studenten werd de boom neergehaald en werd de stronk in twee gezaagd. Dit hout was enorm belangrijk voor ons kampvuur (een dode boom betekent droog hout en je hebt droog hout nodig voor vuur :) ). Het maakte de ski-tocht er echter niet makkelijker op. De boomstronken moesten immers mee naar het meer gebracht worden. Thomas en ik gaven ons op als vrijwilliger om een boomstronk te dragen (domste beslissing van de dag but hey). Dus hesen we, nog steeds op onze ski's, de boomstronk op onze schouder en schuifelden we achter elkaar meter per meter vooruit. Alles verliep best vlot, tot we voor een afdaling kwamen te staan, een afdaling die naar het meer zou leiden. We namen beiden diep adem, namen de boomstronk stevig vast, deden een schietgebedje en begonnen vervolgens aan de afdaling. Evenwicht houden was nog nooit zo moeilijk, maar we bleven beiden (op een of andere manier) recht. We maakten meer en meer snelheid, afremmen was moeilijk, maar op een of andere manier hielden we toch vol. De andere medestudenten moedigden ons luidkeels aan en schreeuwden ons toe. Na wat een eeuwigheid leek (in werkelijkheid ongeveer 1 minuut), was het einde van de afdaling in zicht. Nog 50 meter, nog 40, nog 30, nog 20... mijn lichaam vulde zich reeds met euforie, gevoed door het bijna hysterisch geschreeuw van onze fans. Thomas en ik gingen de laatste 10 meter in met de snelheid van een antieke Opel Corsa, maar toen ging het plots mis. Mijn ski bleef haken, de boomstronk vloog van onze schouders af, en we gingen beide met een smak tegen de grond. Plotse stilte volgde, de lach op het gezicht van Thomas en mij, vereeuwigd in de sneeuw. het gelach van onze medestudenten en leraar vereeuwigd in onze trommelvliezen.
Thomas en ik stonden als echte Belgische werkpaarden echter meteen terug recht, (hoewel met sneeuw in de mond) en hesen de boomstam terug op onze schouders voor de laatste, gelukkig rechte, kilometer. Aangekomen bij onze kampplek naast het meer, werd er meteen een lekker groot vuur aangemaakt. Wanneer dit lekker brandde nam Hakon ons mee op het ijs/meer. Hij demonstreerde eerst hoe we (handmatig) een gat moesten boren in het ijs. Dit is hier niet de simpelste opdracht aangezien het ijs ondertussen tussen de 30 en de 40cm dik is.
Om een gat te boren gebruikte hij een spiraalvormig mes van ongeveer 1 meter. Op het einde van het mes had je 2 handvatten, deze nam Hakon stevig vast. Vervolgens draaide hij deze voortdurend rond. Door ook voldoende kracht op het mes te zetten, kon hij uiteindelijk steeds dieper en dieper boren, tot hij uiteindelijk een klein gat in het ijs gecreëerd had. Vervolgens vertelde hij over de verschillende vissoorten in het water (vooral zalmachtigen) en leerde hij ons de principes van het vissen en van het doden van de vis. Nadat we alle stappen en instructies in ons brein opgeslagen hadden, mochten we zelf proberen. We maakten 3 verschillende kampen op het ijs (met behulp van rendierhuid) en begonnen met verse gaten te boren. Na nog geen 2 minuten had Ernesto al een vis gevangen. Door zijn duim in de mond van de vis te steken en vervolgens de kop van de vis over zijn indexvinger te trekken, brak hij de nek van de vis. Een vlugge dood, net zoals Hakon gedemonstreerd had. Van daaruit steeg de motivatie bij de rest van de medestudenten. Iedereen viste fervent verder en zo hadden we na 3 uur (grotendeels door Hakon) toch 16 vissen gevangen. Ook ik wist er, met engelengeduld, eentje te vangen. Hakon toonde ons nadien hoe we de vis moesten schoonmaken en dan was het tijd voor onze lunch. Perfecte timing want iedereen stierf van de kou en kon de hitte van het kampvuur wel gebruiken (ijsvissen is immers geen beweeglijke activiteit). De verse vis werd met boter, citroen en verse groentjes in aluminiumfolie gerold. Er werden hamburgers en worstjes gebakken, en er was ook chocoladefondue met banaan als nagerecht. De ideale manier dus om terug lekker op te warmen. Na het eten werden de laatste tassen thee of koffie opgedronken en werd alles terug netjes opgeruimd. De rugzakken werden opnieuw gevuld met materiaal en de ski's werden terug aangetrokken. In het laatste daglicht vertrokken we terug over besneeuwde hellingen en door dichte bossen richting de bus. Op de terugrit naar Notodden viel de de duisternis over de omringende bergen. Een prachtig einde van een prachtige dag.
Vrijdag 25-01-2019, een ideale rustdag. Ik kon gelukkig wat uitslapen en wat voor school werken. In de namiddag was er nog wel een les schaatsen. We oefenden op een halve draai en pirouettes, die met momenten al aardig lukten. Na het avondeten gingen we nog met een grote groep naar Hogas, daar werd er immers een feest georganiseerd. De meesten vertrokken echter al snel terug naar huis aangezien ze nog redelijk moe waren van de ice fishing-trip.
Zaterdag 26-01-2019, moest ik opnieuw tamelijk vroeg op. "Op een zaterdag???", denkt u misschien. Dit was echter geen normale zaterdag, aangezien ik met Thomas en Rik (mijn Belgian Buddies) ging snowboarden in Kongsberg. Er was heel wat sneeuw gevallen rond die periode, de pistes zouden er dus perfect bijliggen. In Kongsberg ontmoetten we Johannes, een professionele freestyler, waarmee we de rest van de dag doorbrengen. Samen met de boys oefende ik op 'carving' en op wat 'freestyle'. Ik viel regelmatig maar wist tegen het einde steeds meer jumps te vervolledigen. Al bij al een fantastische dag op de pistes, met zalige sneeuw en goed gezelschap.
's Avonds was ik echter uitgeteld. Sommigen gingen nog eens op stap in Notodden, maar ik was te moe en dus hield ik het enkel bij de voordrink. Daar leerde ik nog wel Sarah en Thomas (Artevelde Gent) kennen, twee zeer aangename, nieuwe, Belgische studenten.
Zondag 27-01-2019 was een korte dag. Ik werd rond de middag, met stramme spieren, wakker. Ik besloot om mijn kamer schoon te maken en mijn was te doen. De rest van de dag bracht ik al chillend met mijn vrienden door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten