Aangekomen in Noorwegen krijg ik al meteen een identiteitscontrole, die ik (gelukkig) met vlag en wimpel doorsta. Van daaruit is het wachten op de bus naar Oslo. Ik zeg wel wachten, maar eigenlijk is het een full-body workout met de zware rugzak en koffer die ik moet meesleuren. De busritten van de luchthaven naar Notodden verlopen echter wel zeer vlot. Ik kijk voortdurend naar buiten en probeer de omgeving in me op te nemen. Het prachtige, witte landschap vol met heuvels en rivieren, bakend in het oranje licht van de ondergaande zon. "Welcome home", denk ik bij mezelf. Ik kom rond half 6 aan Notodden, waar Pierre me opwacht. Het is dan reeds pikkedonker. Pierre helpt me met mijn bagage en brengt me nog eerst naar een supermarkt zodat ik meteen wat inkopen kan doen (ideaal!). Na de ietwat chaotische inkopen, gaan we verder naar mijn kot. Gelegen op een berg, met een prachtig uitzicht en op slechts 5 minuten van de campus. Pierre overhandigt de kotsleutel, brengt me naar binnen en geeft me een kleine tour van het studentenhuis. Hier ga ik dus wonen voor de komende maanden. Ik neem afscheid van Pierre en bedank hem voor zijn hulp, hij verblijft toevallig in hetzelfde studentenhuis. De avond verloopt verder rustig, ik richt mijn kamer in en begin met het avondeten (pasta met kip, what else?), wanneer plots mijn roommate de keuken ingelopen komt. Zijn naam is Michailo en hij is een Serviër. Na nog geen 2 minuten, haalt hij een fles boven waarvan ik een slok moet nemen. De fles bevat Rakija, een typische (zeer sterke) alcoholische drank uit Servië. Na slechts één slok heb ik het gevoel dat mijn ganse slokdarm is doorgebrand🤣. Hoe dan ook ben ik enorm dankbaar dat ik deze joviale gast als huisgenoot heb aangezien ik nog veel tijd met hem zal moeten doorbrengen. Na een bescheiden maaltijd waarbij ik enorm veel leer over de Servische geschiedenis, is het tijd voor mijn eerste nacht. Wanneer ik in bed lig merk ik dat er een hele last van mijn schouders gevallen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten