Week 5 (Eerste bezoek)

Vrijdag 08-02-2019. Ik werd wakker door de zachte zonnestralen die mijn kamer binnendrongen. Het was een speciale dag, aangezien mijn nicht Laure me zou komen bezoeken. Aangezien het een prachtige dag was hadden we afgesproken om te gaan skiën en snowboarden in Kongsberg. We zouden elkaar dus ook daar ontmoeten. Om 10.00u 's morgens vertrok ik daarom samen met Michaela, Simon en Katharina (vrienden die ook wilden gaan snowboarden) richting Kongsberg. Daar reden we nog eerst even langs het busstation om onze eregast op te halen. Met haar koffer, een gloednieuw paar Dr. Martins en een sigaret in de hand wachtte ze ons op. Het was geweldig om haar te zien. Na een dikke knuffel, plaatsten we haar bagage in de koffer en reden we verder richting het skicenter. Ik moest deze laatste kilometer zelf ook in de koffer doorbrengen zodat mijn gast voldoende comfort had. Eenmaal aangekomen huurde Laure haar ski's en konden we de pistes op (die er extreem goed bijlagen). We begonnen langzaam aangezien mijn nicht al lang niet meer op ski's had gestaan, maar al snel bleek dat haar lichaam nog veel herinnerde. Samen hadden we een fantastische dag in de bergen. Het was enorm fijn om het euforische gevoel dat Noorwegen mij geeft, met iemand die zo dicht bij me staat, te delen. De sneeuw, de bossen, de bergen. Een echte droom. Na enkele uren de pistes afgesjeesd te hebben, begonnen de spieren echter wat tegen te werken. Tijd om terug naar Notodden terug te keren, dit keer met mijn nicht. Over het avondeten (wraps) vertelde ze me alles over haar tijd in Oslo en ik vertelde op mijn beurt over mijn tijd in Noorwegen. Na vervolgens enkele van mijn medestudenten ontmoet te hebben, keken we nog een film. Laure viel echter halverwege de film in slaap, iets dat ik onmogelijk achtte tijdens het bekijken van The Incredibles 2 (RIGHT JANNE SWINNEN????)

Zaterdag 09-02-2019. Laure had duidelijk haar slaap nodig dus stonden we pas rond 10.00u op. Na een tamelijk simpel ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan. Oorspronkelijk had ik een grote tour rond Notodden en naar Eikeskar gepland, maar door het slechte weer was dit helaas niet mogelijk. Voor de eerste keer in de vijf weken dat ik daar was, rees de temperatuur boven de 0 graden en dat betekende dat de eerst zo leuke sneeuw in regen veranderde. Sneeuw verdween beetje bij beetje en de ondergrond werd spiegelglad. Dus wegens deze omstandigheden werd de tour wat ingekort en zouden we naar Tinnemyra gaan, het meer dat boven Notodden ligt. Op onze tocht werden we vergezeld door enkele van mijn medestudenten. Het was veruit niet de mooiste dag hier in Noorwegen en dat vond ik enorm frustrerend omdat ik mijn nicht niet met een verkeerd beeld naar huis wilde laten gaan. Maar ondanks het weer was het nog steeds een zalige wandeling, bovendien zag ik Laure regelmatig verwonderd opkijken en dat deed me plezier. In de vroege namiddag keerden we terug richting Saetre, waar we een kleine lunch verorberden. Na het eten speelden we een Escape Room, dit ging echter niet altijd even vlot aangezien we beiden een klein klopje hadden van de voorbije dagen. Wanneer we beiden uit ons dipje waren 'ontwaakt', maakten we ons klaar voor het avondeten. Rond 18.00u vertrokken we richting Notodden centrum, we hadden besloten om in Military's Burgers te gaan eten. Daar genoten we van een stevige (heel stevige) burger. Na het gezellig etentje moesten we terug de berg omhoog richting Saetre, niet evident met de gladde voetpaden. Veel tijd om uit te rusten hadden we echter niet want al snel begon de voordrink voor ons wekelijks feestje. Uiteindelijk werd het een enorm fijne avond, waar mijn nicht ook eens kon zien met wat voor mensen ik hier een halfjaar moet samenleven. We waren beiden wel tamelijk moe en Laure had zondag ook haar vlucht terug naar België, vandaar dat we het die avond niet al te laat maakten.

Zondag 10-02-2019. Een grijze ochtend, letterlijk en figuurlijk. In de late voormiddag, nadat we op het gemak ontbeten had, moesten Laure en ik alweer afscheid nemen. De tijd loopt hier precies heel wat sneller. Na haar nog een stevige knuffel gegeven te hebben, vertrok ze met haar overvolle koffer richting bushalte. Haar hoofd was wellicht net zo vol (als haar koffer) met herinneringen aan dit prachtige land. Afscheid kan toch pijnlijk zijn. De rest van de dag draaide voor mij enkel nog rond schoolwerk. Ik had de komende week immers stage en ik moest deze nog voorbereiden. Ik werkte nog tot 's avonds laat door maar kreeg al mijn werk gelukkig af. Uitgeput ging ik naar bed, maar klaar voor een nieuwe, drukke, week.