Week 10 (Meet the parents)

11-03-2019. Na een hemelse nacht, die abrupt werd afgebroken door het schelle geluid van mijn wekker, zat ik 's morgens al erg vroeg aan de ontbijttafel. Het was immers de dag van mijn grote presentatie van het "Sport and the media" project. Ik nam nog snel alles even door, terwijl ik mijn standaard ontbijt naar binnen speelde. Eenmaal aangekomen aan de universiteit besloot ik samen met mijn groepsgenoten om als eerste aan de beurt te gaan. Na een korte intro van Hakon, was het zover. Na een dik halfuur waarin we ons volledig onderzoek uit de doeken deden, was het allemaal al achter de rug. Een enorm succesvolle presentatie. De rest van de voormiddag konden we dus achteruit leunen in onze stoelen en zonder stress luisteren naar wat de andere studenten te zeggen hadden. In de namiddag, na een gezellige lunch, buiten in het zonnetje, rustte ik nog wat uit. Ik had de trip naar Holmenkollen nog niet helemaal verwerkt. 'S Avonds ging ik nog met een grote groep naar de sporthal om een balletje te gooien. Na een halfuurtje ging het echter mis. Ik kwam bij mijn landing op de voet van een medestudent neer. Gevolg: enkel weer volledig naar de kloten. Gelukkig was er een vriendelijke meneer in de universiteit die me met de auto terug naar huis kon brengen. Terug in Saetre hielp Michi me weer verder. De rest  van de avond/nacht bestond uit ijs leggen en drukverbanden aanbrengen. Geen pretje, maar zoals de meeste wel weten, ben ik dit meer dan gewoon.

12-03-2019. Al hinkend ging ik 's morgens naar de universiteit voor een korte theoretische les bij te wonen. De rest van de dag richtte ik me op mijn revalidatie. Mijn ouders zouden de volgende dag aankomen in Noorwegen en ik wilde in optimale staat zijn om hun hier de weg te kunnen wijzen. Michi was nogmaals een lifesaver die me de hele dag bijstond en me, waar nodig, optimaal hielp.

13-3-2019, had eigenlijk moeten aanvangen met mijn tweede KILO-dag. Een dag die zou worden toegewijd aan de samicultuur, met allerhande workshops over hun historie, manier van leven, koken, etc.. Helaas, gedurende de dag zouden de leerlingen zich veel op ski's moeten verplaatsen en wij , als begeleiders, moesten dan ook mee en hier was mijn enkel gewoonweg nog niet klaar voor. Hakon gaf me dus groen licht om thuis te blijven. Dus in de plaats van een enorm leerrijke, had ik eerder een saaie voormiddag. Ik poetste mijn kamer grondig om een goede indruk te maken op mijn moeder en deed nog wat kleine inkopen. De rest van de dag bestond opnieuw uit ijs leggen en drukverbanden, gelukkig had ik goede literatuur om mijn gedachten te laten afdwalen. 's avonds, zo rond een uur of zes, kwamen mijn ouders aan in Notodden. Het was een blij weerzien. Nadat ze mijn kot eens grondig onderzocht hadden (moeder was onder de indruk van de properheid), gingen we eerst even naar hun AirBnb voor hun spullen af te zetten. Vandaaruit ging het richting Eyde en ditmaal niet om te dansen. Het was vreemd om het lokaal zonder dansvloer te zien, maar het was enorm gezellig. Samen genoten we van een lekker diner waarbij ik uitgebreid de kans kreeg om mijn verhaal te delen. Na het etentje gingen we nog snel even naar de shop om wat inkopen te doen voor de volgende dagen.

14-03-2019, in de voormiddag trokken we met z'n allen naar Heddal Stavkirke. De Vikingse kerk is toch een must als je in Notodden bent en ook mijn ouders vonden hem indrukwekkend. Na de lunch en nadat ik al het nodige materiaal bij elkaar gesprokkeld had, vertrokken we met ons drieën richting Eikeskar. Het had echter net gesneeuwd dus de weg naar boven was een helse opdracht. Stap voor stap door de diepsneeuw, een echte Noorse ervaring, die nu ook mijn ouders eens mochten meemaken. Na een dik uur zwoegen bereikten we de top en was het tijd voor een lekker warm vuurtje. Nadat we het vuur zogoed als op gang hadden kwam ook Michi even langs. We bakten enkele worstjes op het kampvuur en aten deze gezellig op terwijl we genoten van het uitzicht. Wanneer het wat donkerder begon te worden, daalden we terug af naar Notodden. Daar aangekomen, stinkend naar de rook, was het even tijd om ons wat op te frissen. Mijn ouders gingen terug naar hun Airbnb en zouden bij het terugkeren ingrediënten meenemen om een lekker dinertje te bereiden. Dat diner bleek uiteindelijk uit een goede biefstuk met champignonroomsaus en noisettejes te bestaan.  Een luxe-maaltijd die ik me hier, jammer genoeg, niet elke week kan veroorloven. Ik genoot dus van elke hap. Na het avondeten kletsten we nog gezellig wat bij vooraleer we onze bedjes indoken voor een goede nachtrust.

15-03-2019, in de voormiddag van deze grijze dag ontstonden er, toepasselijk, enkele kleine problemen, die gelukkig relatief snel opgelost waren. In de namiddag nam ik mijn ouders mee naar Gronkjaer skicenter.  Men kan immers niet naar Noorwegen komen zonder een keer op ski's gestaan te hebben, want dat maakt nu eenmaal deel uit van de brede Noorse cultuur. Dus schuifelden mijn ouders achter me aan, terwijl dikke sneeuwvlokken vanuit de donkere hemel naar beneden dwarrelden. Als een trotse moeder eend toonde ik mijn ouders de prachtige Noorse natuur vanuit een totaal andere dimensie. De kuikentjes genoten, mits enkele vervelende complicaties, van deze ervaring. Na een dikke twee uur skiën hielden we het voor bekeken, zowel de moeder als de kuikentjes kregen immers last van een "lege maag" en deze moesten dus dringend gevuld worden. Nadat iedereen zich snel had opgefrist, zakten we terug af naar het indrukwekkende centrum van Notodden. We aten opnieuw gezellig en lekker bij Eyde vooraleer terug te keren naar mijn stulpje. Het einde van, alweer, een mooie dag.

16-03-2019, in de ochtend vertrokken we al vroeg naar Oslo, we zouden daar immers het weekend doorbrengen. Bij vertrek had ik een vreemd en droef gevoel dat zich over me heen stortte, het was een simulatie van hoe het waarschijnlijk in juni zou zijn, wanneer ik hier voor goed moet vertrekken. Maar terug ter zake, de rit verliep tamelijk vlot en nadat we ons in het hotel ingecheckt hadden, namen we de bus naar Oslo centrum. Daar spendeerden we de rest van de dag. We kuierden rond en bezochten de belangrijkste monumenten. Oslo is niet echt iets speciaals maar het was toch gezellig. 's avonds genoten we nog van ons laatste avondmaal samen.

17-03-2019. In de ochtend was het dan alweer zo ver. Tijd voor afscheid. Mijn ouders zetten me af aan het busstation, waar ik de bus terug naar Notodden zou nemen. Na een stevige omhelzing scheidden onze wegen weer voor opnieuw 3, lange maanden. De bus kwam aan en samen met mijn medestudenten die juist terugkwamen van Vilnius en dus (niet toevallig) op dezelfde bus zaten, ging het terug naar Notodden. daar spendeerde ik de rest van de namiddag aan schoolwerk.